Argazkilaritza estenopeikoa
Argazkilaritza estenopeikoak gaur egungo argazkilaritzaren jatorria dakarkigu gogora. Lehenaldira begirada bat da, nostalgikoa sentimenduan, didaktikoa motibazioan, artistikoa proposamenean.
Argazkilari handiek egin izan dute, eta egiten dute oraindik, beraien buruari jarritako desafio bezala, ia teknologia guztia bazter utzita, gure baitan daukagun argazkilaria bila eta gogoetan ariko balira bezala.
Denboraren joanean, kamera iluna bilakatu egin da, baina aldi berean oraingo kamera digital bakoitzaren barruan dago, hamaika torloju ttiki, lente, diafragma eta obturatzaileren artean.
Nola dabil?
Seguraski, kamera estenopeikoa da argazki kamera bat irudikatzeko eta argazkiak ateratzeko modurik xumeena. Kamera bat egitea oso erraza da, eta, erabat eskuz egiten denez, badira kamera horiekin erabat hobetzeari eta esperimentatzeari ekin dioten izen handiko argazkilariak, benetan irudi apartak eskuratuz, haien bitartez bakarrik lor daitekeen estilo bakana ere sortuz.
Estenopeiko baten funtzionamendua argiaren propietate oinarrizkoenetatik abiatzen da: argiarentzako erabat zigilatutako kaxa bat; zulotxo txiki bat izan ezik, estenopoa.
La han practicado grandes fotógrafos, y lo siguen haciendo, como reto personal, despojándose de casi toda la tecnología, como una búsqueda y una reflexión del fotógrafo que llevamos dentro.
Argazkilaritza estenopeikoak gaur egungo argazkilaritzaren jatorria dakarkigu gogora. Lehenaldira begirada bat da, nostalgikoa sentimenduan, didaktikoa motibazioan, artistikoa proposamenean.
Argazkilari handiek egin izan dute, eta egiten dute oraindik, beraien buruari jarritako desafio bezala, ia teknologia guztia bazter utzita, gure baitan daukagun argazkilaria bila eta gogoetan ariko balira bezala.
Denboraren joanean, kamera iluna bilakatu egin da, baina aldi berean oraingo kamera digital bakoitzaren barruan dago, hamaika torloju ttiki, lente, diafragma eta obturatzaileren artean.
Nola dabil?
Seguraski, kamera estenopeikoa da argazki kamera bat irudikatzeko eta argazkiak ateratzeko modurik xumeena. Kamera bat egitea oso erraza da, eta, erabat eskuz egiten denez, badira kamera horiekin erabat hobetzeari eta esperimentatzeari ekin dioten izen handiko argazkilariak, benetan irudi apartak eskuratuz, haien bitartez bakarrik lor daitekeen estilo bakana ere sortuz.
Estenopeiko baten funtzionamendua argiaren propietate oinarrizkoenetatik abiatzen da: argiarentzako erabat zigilatutako kaxa bat; zulotxo txiki bat izan ezik, estenopoa.
La fotografía
estenopeica,
La fotografía estenopeica nos recuerda el origen de lo que
es la fotografía actual. Es una mirada al pasado, nostálgica en el sentimiento,
didáctica en la motivación, artística en la propuesta.
La han practicado grandes fotógrafos, y lo siguen haciendo, como reto personal, despojándose de casi toda la tecnología, como una búsqueda y una reflexión del fotógrafo que llevamos dentro.
Al pasar el tiempo, la cámara oscura ha evolucionado, pero sigue
estando presente en cada una de las cámaras digitales de hoy día, escondida entre miles
de tornillitos, lentes, diafragmas, obturadores.
¿Cómo funcionan?
Una cámara estenopeica es probablemente la forma más
sencilla de concebir una cámara fotográfica y tomar fotografías. Construir una
es muy sencillo, y resulta tan artesanal que existen incluso fotógrafos de
renombre que se han dedicado al perfeccionamiento y a la experimentación con
estas cámaras para obtener imágenes realmente bellas, creando incluso un estilo
propio que sólo puede obtenerse mediante ellas.
El funcionamiento de una estenopeica se basa en las
propiedades más elementales de la luz: una caja sellada completamente a la luz,
con la única salvedad de un pequeño orificio, el estenopo.
